Het moet heel moeilijk zijn om te beseffen dat je iets niet meer kunt doen wat je vroeger zonder moeite deed.
Mijn moeder is in goede conditie en ziet er lichamelijk goed uit. Een tijdje geleden zijn we een weekend naar een klein landhuis geweest met een stuk land dat ze heeft, we noemen het The Hill. Op The Hill staan een paar fruitbomen, zoals sinaasappels, mango's en appels, en soms was het tijd om hun vruchten te plukken, die elk jaar schaarser worden. Wij broers en zussen, en ook onze moeder, gingen aan de slag. Een van ons klom in de boom en plukte en de rest raapte de sinaasappels van de grond.
Plotseling verloren we moeder uit het oog en vonden haar boven in een van de sinaasappelbomen die verder weg staan. Mam vertelt ons altijd het verhaal van toen ze een klein meisje was en met haar vader fruit ging plukken in de velden. Haar vader liet haar naar de top van de boom klimmen en zei: "Omhoog, kleintje, klim hoger," totdat ze de laatste sinaasappel had geplukt, die op de hoogste tak.
Ik vertel oudere mensen niet graag wat ze moeten doen, ik behandel ze niet graag als kinderen, dus ik sloot me niet aan bij het koor van broers en zussen die haar vroegen om naar beneden te komen. Ik ben het met ze eens dat mam niet naar boven had moeten gaan, maar mam is nog steeds een volwassene, dus ik ben niet degene die haar moet vertellen naar beneden te komen.
Hoe dan ook, voorvallen als deze hebben me veel doen nadenken over wanneer ik ouder ben. Ik weet zeker dat ik niet zal merken hoe ik vaardigheden, bekwaamheden en fitheid verlies. Ik kijk toe en ik zie het bij veel mensen gebeuren, waarom bij mij niet?
In Nederland zie ik elke dag overal oudere mensen, of niet zo oud, maar ziek en op krukken de straat oversteken. Sinds ik me bewust ben geworden van hoe we ouder worden zonder het te beseffen, ben ik gestopt met zomaar oversteken en probeer ik te wachten tot de voetgangerslichten op groen springen omdat ik zeker weet dat ik het niet zal merken als de dag komt dat ik niet meer lopend kan oversteken. En ik ben er ook van overtuigd dat zelfs als ik het wel zou merken, ik niet in staat zou zijn om een diep ingesleten gewoonte te veranderen. Daarom heb ik besloten mijn slechte gewoonten af te leren, de oude manieren af te leren die zo in ons zijn ingesleten dat we ze niet eens beseffen en nieuwe manieren te leren om ze bewust te maken, waardoor een nieuw gedragsmodel ontstaat. Het is de herhaling die er geleidelijk voor zal zorgen dat de nieuwe kennis de oude verdringt. Maar de inspanning zal de moeite waard zijn.