Vanuit een moreel perspectief zou het zorgstelsel zich moeten richten op het bieden van zo veel mogelijk comfort aan terminale patiënten. Het feit dat deze patiënten zelf moeten opdraaien voor de kosten van hun slaapmedicatie, kan worden gezien als een falen van het systeem om in hun basisbehoeften te voorzien.

Daarnaast zijn er praktische overwegingen. Terminale patiënten en hun families hebben vaak al te maken met hoge medische kosten en financiële stress. Door hen te verplichten om ook nog eens voor slaapmedicatie te betalen, wordt deze last alleen maar zwaarder. Dit kan leiden tot situaties waarin patiënten afzien van noodzakelijke medicatie vanwege financiële beperkingen, wat hun lijden onnodig verlengt en verergert.

Ook vanuit economisch oogpunt is het op lange termijn waarschijnlijk voordeliger om slaapmedicatie te vergoeden. Het verbeteren van de slaap en het comfort van terminale patiënten kan complicaties en bijkomende zorgkosten verminderen.

Samenvattend is het moeilijk te rechtvaardigen waarom terminale patiënten zelf voor slaapmedicatie moeten betalen. Zowel vanuit een ethisch als praktisch oogpunt zou het beter zijn als deze kosten door het zorgstelsel worden gedekt, zodat terminale patiënten de zorg en ondersteuning krijgen die ze nodig hebben in hun laatste levensfase.