Stille Generatie glijdt in stilte weg

Geplaatst door Jaap Dijk op 18.10.2024 om 13:52 Klok | Laatst vernieuwd 18.10.2024 om 18:30 Klok
Stille Generatie glijdt in stilte weg

Tijdens de wederopbouw van Nederland, na de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog, vormde de generatie geboren tussen 1925 en 1940 de ruggengraat van de opbouw van onze welvaart. Deze groep, bekend als de "Stille Generatie", heeft haar naam te danken aan haar bescheidenheid. Zij vielen niet op door luidruchtige protesten of grote revolutionaire bewegingen, maar juist door hun stille, onopvallende toewijding aan werk en samenleving. In stilte legden zij de basis voor het moderne Nederland zoals we dat vandaag kennen.

 

De waarden van de Stille Generatie

Kenmerkend voor deze generatie is hun arbeidsethos: hard werken was een vanzelfsprekendheid, geen luxe. Ze kwamen vaak uit grote gezinnen en leerden al op jonge leeftijd dat alles wat bereikt werd, met eigen handen moest worden opgebouwd. Soberheid, plichtsbesef en een diepgeworteld geloof waren de kernwaarden. Het materiële bezit was secundair aan de morele verplichting om een positieve bijdrage te leveren aan de samenleving. Zij deden dit in een tijdperk van schaarste, waarin creativiteit en vindingrijkheid essentieel waren om vooruit te komen.

 

Jacob Dijk

Maatschappelijke betrokkenheid

Deze generatie voelde een grote verantwoordelijkheid voor de gemeenschap. Zij zetten zich in voor kerk, buurt en land, vaak zonder daar erkenning voor te verwachten. Veel leden van de Stille Generatie werkten in openbare functies, als onderwijzers, ambtenaren of in de zorg. Vrijwilligerswerk was een vanzelfsprekend onderdeel van hun leven; zij droegen bij aan het welzijn van anderen zonder daar ruchtbaarheid aan te geven.

 

Een leven in stilte

Terwijl de Babyboomers en later de Generatie X en Y de aandacht trokken met sociale en politieke bewegingen, bleef de Stille Generatie trouw aan hun bescheidenheid. Ze hielden hun meningen vaak voor zich, stemden in stilte en werkten hard zonder opschepperij. Dit wil niet zeggen dat ze geen opvattingen hadden. Integendeel, ze waren vaak doordrongen van een diepe overtuiging en waarden, maar hun voorkeur ging uit naar persoonlijke verantwoordelijkheid boven luid protest.

 

De stille uittocht

Nu, vele jaren later, is de Stille Generatie aan het verdwijnen. De ouderen van deze generatie, vaak al in hun tachtiger of negentiger jaren, glijden langzaam in stilte weg. Hun stem wordt steeds zachter, hun bijdrage steeds minder zichtbaar, terwijl de wereld om hen heen verandert. Technologie, digitalisering en snelle maatschappelijke verschuivingen lijken vaak ver verwijderd van hun belevingswereld.

 

Toch is hun nalatenschap nog steeds overal om ons heen voelbaar. De waarden van soberheid, plichtsbesef en gemeenschapszin die zij belichaamden, liggen nog altijd aan de basis van veel van wat we vandaag de dag als vanzelfsprekend beschouwen. Ze hebben ons laten zien dat ware kracht soms in stilte schuilt.

 

Hun erfenis

Met de uittocht van deze generatie verdwijnt niet alleen een groep mensen, maar ook een bepaalde manier van leven. De Stille Generatie zal herinnerd worden om hun enorme bijdrage aan de wederopbouw van Nederland en hun diepe, maar stille betrokkenheid bij de samenleving. Terwijl we afscheid nemen van deze generatie, is het aan ons om de lessen van hun leven mee te nemen: dat vooruitgang niet altijd met lawaai en snelheid hoeft te gaan, maar soms met stille vastberadenheid en onvermoeibare toewijding.

 

In hun vertrek laten ze ons achter met de vraag: hoe koesteren we de waarden die zij ons hebben voorgeleefd?

 

 

 

Vorige bericht Terug Volgend bericht