De lunch voor daklozen heeft een wisselende opkomst.

De geur van hete kippensoep walmt door een vergaderzaaltje achter de Jozefkerk. Die geur blijkt onweerstaanbaar, want even voor half twee deze donderdagmiddag nemen enkele gasten alvast plaats aan de keurig gedekte tafel.

Het is de vierde keer dat de Sint-Jozefkathedraal een lunch voor dak- en thuislozen houdt. Deze keer zijn de lunchgangers maar met een kleine groep. Enkele parochianen en drie dak- of thuislozen zijn op de gratis maaltijd afgekomen. De sfeer is desondanks feestelijk: twee aanwezigen zijn jarig.

Jelte is een van hen. De thuisloze man uit Spijk is 48 geworden en is voor het eerst bij de lunch. Hij zag een flyer bij opvangcentrum Open Hof en besloot een bezoekje aan de Jozefkerk te wagen. Het is nog wat te vroeg om te oordelen, hij zit er immers nog maar net. ,,Maar het is wel gezellig, ja. Het is lekker, de soep smaakt goed’’, zegt Jelte nuchter.

Zes jaar lang had hij geen huis. Sinds twee jaar heeft hij weer een woning waar hij kan slapen. ,,Het is even wennen om weer in een huis te wonen, hè. Het is helemaal vreemd.’’

Ahmer Butt (56) is al voor de vierde keer bij de gratis lunch. De Pakistaanse man verblijft nu vijf maanden in Groningen en leefde jarenlang net over de grens in Duitsland, vlakbij Winterswijk. Wanneer en hoe hij zijn huis kwijtraakte, houdt hij liever voor zichzelf. ,,Het geluk stond niet aan mijn kant. Maar ik ben blij om hier te zijn’’, zegt hij kalm in het Engels terwijl hij rustig zijn kippensoep naar binnen lepelt.

Ook de thuisloze Joop Snikkers (82 jaar) is een vaste bezoeker. Hij stopt een boterham met kaas in zijn plastic zakje. Gauw smeert hij nog een boterham.

Pastoor Rolf Wagenaar zit naast hem en zegt: ,,Je houdt van kaas, zie ik.’’ Joop grijnst. ,,Mijn hele leven al.’’ Maar de boterhammen met kaas vindt hij niet het belangrijkste. ,,Ik vind de stemming hier vooral heel goed. De sfeer is bepalend en al het andere is mooi meegenomen.’’

De pastoor is blij om het te horen. Samen met coördinator Mirjam Nagelmaker (projectleider van Stadjers Hand in Hand, die armoede in Groningen probeert te bestrijden) bedacht hij de lunch voor dak- en thuislozen. ,,Ik vond dat we als kerk op sociaal vlak iets moesten doen. We hebben veel liturgische bezigheden, zoals de Heilige Mis, maar ik wilde ook iets sociaals doen’’, legt Wagenaar uit.

De opkomst is tot nu toe wisselend. ,,Het heeft tijd nodig om in te burgeren. Misschien gaan we na de zomer wel voor een warme maaltijd in plaats van lunch.’’

Nagelmaker ziet de lunch als een belangrijk bindmiddel voor mensen die het moeilijk hebben. ,,Als je Ahmed ziet, de eerste keer zat hij nog in stilte te eten en sprak hij met niemand. Sindsdien ontplooit hij zich steeds meer en heeft hij het naar zijn zin. Daar doen we het voor en daar krijg ik kippenvel van.’

’Op termijn wil ze ook eenzamen gaan uitnodigen. ,,Eten brengt samen, dat zie je toch. Dat is de essentie hiervan, met elkaar een maaltijd houden. Armoede doet veel met een mens, maar zo laten we zien: iedereen is hier gelijk.’’

Jelte schuift zijn stoel aan. ,,De volgende keer kom ik zeker weer!’’