Oudere homoseksuelen: soms weer in de kast in een verzorgingsinstelling

Oudere homoseksuelen: soms weer in de kast in een verzorgingsinstelling

In Nederland hebben LHBT+ personen de afgelopen decennia veel vrijheid en acceptatie gewonnen, maar voor een deel van de oudere generatie lijkt deze vooruitgang soms geen werkelijkheid in hun dagelijkse leven in verzorgingsinstellingen. Oudere homoseksuelen, lesbiennes, biseksuelen en transpersonen die naar een verzorgingshuis verhuizen, ervaren nog regelmatig dat ze niet volledig zichzelf kunnen zijn. In plaats van open te kunnen leven zoals ze gewend waren, voelen sommigen zich gedwongen om hun geaardheid of genderidentiteit te verbergen – ze "gaan weer de kast in". Maar waarom gebeurt dit nog steeds, en wat kunnen we eraan doen?

Terug naar een tijd van geheimhouding

Veel oudere LHBT+’ers groeiden op in een tijd waarin homoseksualiteit strafbaar was en maatschappelijk onacceptabel. Deze groep heeft vaak jaren moeten strijden om acceptatie te bereiken en heeft de lastige keuze gemaakt om wel of niet uit de kast te komen in een vijandige samenleving. Eenmaal in een verzorgingshuis kan het echter voelen alsof ze zich opnieuw moeten verbergen, uit angst voor afwijzing of discriminatie door medebewoners of zelfs personeel. Sommigen vertellen hun levensverhaal of tonen foto's van hun partner niet uit angst voor nare reacties of subtiele vormen van uitsluiting.

 

Jacob Dijk

Sociale druk en isolatie

In veel verzorgingshuizen is het sociale leven belangrijk. Het vormt een groot deel van het welzijn en de dagelijkse vreugde van bewoners, maar sociale druk kan het voor LHBT+’ers ingewikkeld maken om eerlijk en open te zijn. Bewoners die open zijn over hun geaardheid of genderidentiteit, krijgen soms minder uitnodigingen om samen koffie te drinken of aan activiteiten deel te nemen. Dit kan leiden tot sociale isolatie, eenzaamheid en psychische klachten.

 

Onbegrip vanuit personeel

Hoewel de meeste zorgverleners hun werk met liefde en toewijding doen, is er helaas nog vaak een gebrek aan begrip en kennis over de specifieke behoeften van oudere LHBT+ bewoners. Sommige zorgmedewerkers zijn wellicht niet goed geïnformeerd over de geschiedenis van LHBT+ rechten of hebben persoonlijke overtuigingen die openheid bemoeilijken. Een goede voorlichting en trainingen voor personeel over diversiteit en inclusie kunnen bijdragen aan een veilige en respectvolle omgeving voor iedereen.

 

Initiatieven en mogelijkheden voor verandering

Gelukkig zijn er initiatieven die zich inzetten voor inclusie en veiligheid binnen de zorg voor LHBT+ ouderen. Zo zijn er organisaties zoals Roze 50+ die samenwerken met zorginstellingen om bewustwording te vergroten en praktische ondersteuning te bieden. Ook keurmerken en trainingen, zoals het certificaat ‘Roze Zorg’, stimuleren verzorgingsinstellingen om actief een LHBT+ vriendelijke omgeving te creëren.

 

Een veilige omgeving voor iedereen

Uiteindelijk gaat het erom dat iedereen zich thuis kan voelen en zichzelf kan zijn, ook in een verzorgingshuis. Door meer bewustzijn te creëren, het taboe te doorbreken en inclusieve richtlijnen op te stellen, kunnen we ervoor zorgen dat alle ouderen hun laatste levensfase kunnen doorbrengen zonder opnieuw terug de kast in te moeten.

Vorige bericht Terug Volgend bericht