Na het afstuderen ging ik op zoek naar een baan in het onderwijs maar die was toentertijd niet te vinden. Dat betekende terug de gezondheidszorg en in de avonduren naar de kunstacademie want mijn wens om iets met mijn creativiteit te doen bleef. Ik deed een toelatingsgesprek en mocht beginnen bij de 1e graad opleiding voor docent handvaardigheid, Maar na een paar maanden besloot ik naar de vrije richting schilderen te gaan. Van de docenten daar heb ik veel opgestoken. Vooral het goed kritisch kijken naar mijn eigen werk en het motiveren van hetgeen ik maak. Daar heb ik nog steeds veel aan.

Na het afstuderen in 1995 begint echter een heel andere fase namelijk je zelfstandig verder ontwikkelen en bovenal zorgen dat je je werk aan de man brengt. Vooral dat laatste was een uitdaging want wie zit op jou en je werk te wachten? Maar al doende heb ik geleerd plekken te vinden om te exposeren en werk te verkopen.

Daarnaast moest ik mijn andere baan houden om voldoende inkomen te verwerven. Zeker als beginnend kunstenaar is het onmogelijk om alle gewerkte uren in de prijs van een schilderij te verrekenen en dat is zelfs nu nog een hele klus. Nu bijna 30 jaar na het afstuderen op de academie lukt het gelukkig een stuk beter om mijn werk voor een redelijke prijs te verkopen. Dat doe ik niet via een galerie (die vraagt toch al gauw meer dan 35% provisie). Graag exposeer ik in non-profitorganisaties. Tegenwoordig gaat een en ander meestal via mijn website: hettyboogholt.kunstinzicht.nl.

Je schildert voornamelijk landschappen, hoe ben je daar toe gekomen? Mijn interesse voor landschappen ligt denk ik in mijn jeugd. Ik groeide op in een klein dorpje in de buurt van Delfzijl en vanuit de woonkamer keken we uit op de weilanden. In de verte lag de Dollard-dijk.

De kwelders bij Spijk, de dijk van Mansum en Uitwierde waren vaak ons zondagsuitje.

Bovendien nam mijn vader me af en toe mee op pad door het Groninger Hogeland. Daar was hij opgegroeid en daarover vertelde hij graag verhalen. Hij wist enorm veel over de geschiedenis van die streek en ik genoot hier met volle teugen van. De landschappen van toen zijn verdwenen in Groningen maar in Noord-Duitsland vind ik soms die landschappen terug, lage dijken en onderaan de dijk kleine huisjes.

Toen ik volwassen was ben ik veel gaan reizen en ontdekte ik de stilte, de ruimte van de woestijnen en voor mij komt die sfeer dichtbij het gevoel wat ik op de dijk ervaar. Vandaar dat mijn werk 'stil' is, De mens is niet altijd de maat der dingen maar soms is er een boerderij te zien of bomen. Voor mij reflecteert dat de nietigheid van de mens. Elke plek waar ik doorheen reis laat zijn sporen na in mijn werk. Soms hoor ik dat men mijn werk meditatief vindt en dat klopt voor een deel van mijn schilderijen.,

In mijn schilderijen ben ik vooral opzoek naar sfeer, kleur, het licht en bovenal de weidsheid, Het onvoorspelbare van de elementen fascineert me steeds opnieuw, Omstuimig weer is het meest interessante weer voor mij.

Schilderen is ook steeds het oplossen van een probleem dat ik natuurlijk zelf veroorzaak door een nieuw wit doek op mijn ezel te zetten. Zolang ik dus een probleem heb kan ik blijven schilderen. De schilderijen ontstaan in mijn atelier en niet buiten, dat heb ik wel gedaan maar er is dan teveel wat mij afleidt. Mijn werk is figuratief maar niet een letterlijke weergave van het landschap dat ik buiten heb gezien. Ik laat het graag aan de toeschouwer over om die plek zelf te ontdekken.

Soms maak ik een uitstapje richting surrealisme en .fantasie. Ik werk voornamelijk met olieverf op een linnendoek.

Exposeren doe ik af en toe maar momenteel staat er voor 2024 nog niets in de agenda.