De Noodzaak van Terugkeer van Wegbezuinigde Bejaardenhuizen
In de afgelopen decennia heeft de zorgsector een aanzienlijke transformatie ondergaan, waarbij de focus is verschoven van traditionele bejaardenhuizen naar (onderbezette) thuiszorg en (niet bestaande) kleinschalige woonvormen. Deze ontwikkelingen waren gericht op het bevorderen van autonomie en zelfstandigheid voor ouderen, zonder oog en aandacht te hebben voor de getroffen ouderen zelf, hun wensen en behoeften, voor hun kwetsbaarheid en op de kwetsbaarheid van de overbelaste mantelzorgers die, als vanzelfsprekend de verdwenen zorgtaken over moesten nemen. Een overheidsmoraal die we ook kennen van, onder ander de toeslagenaffaire, de asielcrisis, de wooncrisis, de Groninger gas- en aardbevingscrisis en nog een aantal zaken waarbij de landelijke overheid duidelijk laat zien dat het lot van de burger voor de door de burger gekozen en betaalde volksvertegenwoordiging van weinig of geen belang is.
(JD - Foto: Shutterstock)
Dit beleid heeft ook een aantal uitdagingen en tekortkomingen tot gevolg.. Als consequentie hiervan is er een groeiende roep om de terugkeer van wegbezuinigde bejaardenhuizen. In dit artikel zullen we de noodzaak van deze terugkeer bespreken.
Toenemende vergrijzing: Met een vergrijzende bevolking neemt de vraag naar passende zorg voor ouderen toe. Hoewel thuiszorg en kleinschalige woonvormen voor sommige ouderen geschikt zijn, hebben anderen behoefte aan intensievere zorg en ondersteuning die vaak alleen in een bejaardenhuis kan worden geboden.
Vereenzaming en sociaal isolement: Een van de belangrijkste uitdagingen waarmee veel ouderen worden geconfronteerd, is vereenzaming en sociaal isolement. Bejaardenhuizen bieden een gemeenschapsomgeving waar ouderen sociale interactie kunnen hebben, activiteiten kunnen ondernemen en zich verbonden kunnen voelen met anderen. Het terugbrengen van bejaardenhuizen kan helpen deze sociale behoeften te vervullen.
Behoefte aan gespecialiseerde zorg: Sommige ouderen hebben complexe medische en zorgbehoeften die moeilijk te beheren zijn in een thuissituatie of kleinschalige woonvormen. Bejaardenhuizen kunnen gespecialiseerde zorg en voorzieningen bieden, zoals 24-uursverpleging, fysiotherapie en geestelijke gezondheidszorg, die essentieel zijn voor de kwaliteit van leven van deze ouderen.
Ondersteuning van mantelzorgers: Het overgrote deel van de zorg voor ouderen wordt nog steeds verleend door mantelzorgers, zoals familieleden en vrienden. Het aanbieden van bejaardenhuizen kan een welkome aanvulling zijn op de zorgmogelijkheden, waardoor mantelzorgers worden ontlast en de druk op hen wordt verminderd.
Kwaliteit van leven: Het welzijn en de kwaliteit van leven van ouderen moeten centraal staan in het zorgbeleid. Voor sommige ouderen kan een bejaardenhuis een betere kwaliteit van leven bieden dan andere zorgarrangementen. Het is daarom belangrijk om een diversiteit aan zorgopties beschikbaar te hebben om aan de uiteenlopende behoeften en voorkeuren van ouderen te voldoen.
Concluderend is er een dringende noodzaak om de wegbezuinigde bejaardenhuizen terug te brengen, gezien de toenemende vergrijzing, de behoefte aan sociale verbondenheid, de vraag naar gespecialiseerde zorg, de ondersteuning van mantelzorgers en het streven naar een betere kwaliteit van leven voor ouderen. Het is belangrijk dat beleidsmakers en zorgverleners deze behoeften erkennen en actie ondernemen om passende zorgvoorzieningen te waarborgen voor de snelgroeiende oudere bevolking.
Inmiddels is een deel van onze overheid, zij het veel te laat, tot het inzicht gekomen, dat de bezuinigingsoperatie die tot het sluiten van de bejaardenhuizen heeft geleid, een betreurenswaardige en niet al te intelligente beslissing is geweest die alleen maar tot verarming van de zorg heeft geleid en daarmee veel leed heeft veroorzaakt. Dat laatste is trouwens een fenomeen waar de politici in Den Haag erg goed in zijn.
Vorige bericht | Terug | Volgend bericht |