In memoriam Hier stond een boom Hij zag het bos niet zitten Hij laat een leegte achter
	Roelof Jonker

 

HIER

gebeurt nooit iets
zegt het ene grassprietje
tegen het andere.

Ik zou wel een boterbloem willen zijn
een hoogrijzende schermbloem
een margriet.

Een kevertje neemt even rust
scharrelt verder.

Verderop groeit riet
het water van de dag.

Vastgeklonken in de klei
tegen elkaar aangewaaid
wachten op de maaier
of de koe.

Ongebeurd verstrijkt de tijd.

roelof jonker

 

Een dag
nog te doen is niet gedaan 
dus nu maar 
of waarom 

geniet de zon van de gister 
een druppel zweet glijdt langs je wang 
de geur van bloemen 
een goed vertelde grap 
de geliefde raakt je aan

een kluit wormen 
in de plastic compostbak 
wrienelt over vers aanval, 
valt uit elkaar, 
formeert zich vernieuwend 
tot een gedachteloze bijdrage 

droom de maan vannacht, 
een zwervend gesprek 
houd je zwevend thuis en warm 
alles onbestaand verklaard,
val je gelukkig in slaap 
roelof jonker

 

Leven

In het verhaal van ons leven zit soms een knik
Het gaat anders dan je gedacht had
Een verlies treft je
Je raakt je werk kwijt
Je komt alleen te staan
Je moet je huis verlaten
Je geliefde wordt ziek
 
Op de weg van je leven ligt een steen die onbeweeglijk lijkt
Wie zal de steen wegrollen?
Op diezelfde weg kan een ontmoeting plaatsvinden
Iemand spreekt je aan
Iemand tikt op je schouders
Een woord raakt je hart
De steen komt in beweging
Je kijkt niet meer in een donker gat, maar je ziet licht
Je voelt je uitgenodigd
Je voelt nieuwe kracht komen.
Het litteken blijft maar de wond heelt
Je bent opnieuw aanwezig
 
Marinus van den Berg
 

Elegie

waar vind ik dan die God van Abraham, Isaak en Jacob;
in kruisraketten en hongersnood ?
of in de eerste kreet van een
pasgeboren baby ...”

waar vind ik dan die God van liefde;
in Zijn kerk, die koud is en leeg ?
of in de armen van iemand
die liefheeft ...

waar vind ik dan die God van barmhartigheid;
bij lepralijders, junkies, werklozen ?
of bij mensen die
geven om elkaar ...

waar vind ik dan die God van gerechtigheid
in concentratiekampen, misschien bij
bijstandsmoeders ?
of in solidariteit, verantwoordelijk zijn
voor elkaar ...

waar vind ik dan die God van Jou;
bij gescheiden mensen die
eigenlijk toch aan de kant staan ?

misschien wel;

want verdriet is een strenge leermeester
en barmhartigheid zie je slechts -soms-
in kinderogen.

toen ik een kind was, sprak ik als een kind,
voelde ik als een kind, dacht ik als een kind;
nu ik een man geworden ben, heb ik het kinderlijke afgelegd.

..........en ik vraag me af, of ik er ook maar iets mee ben opgeschoten........

Jaap Dijk

---